Slow Living: met een jong gezin...hoe dan?!

Langzaam leven, 'slow living', leven met aandacht voor het hier en nu. En niet pas als de kinderen de deur uit zijn, maar nu, vandaag, op een school-/sport-/pianoles dag. Hoe dan?

Om te beginnen moet ik eerlijk toegeven dat een school-/sport-/pianoles dag niet bestaat in ons gezin.

Ik geloof in een kalm leven van lekker na schooltijd thuis bij mama zijn. Van buitenspelen met vriendjes en in het weekend met z'n allen de natuur opzoeken. 

Het is dit jaar 20 jaar geleden dat ik overspannen thuis kwam te zitten. Ik ben 37 jaar, en dat betekend dus dat ik op 17 jarige leeftijd totaal opgebrand was. Een burn-out zonder dat het fenomeen bekend was.

Hoe 'in de vrede' kan een 17 jarig kind opbranden in een tijd zonder smartphones/internet? Het is een verdrietig verhaal, maar ik hoop dat je de 'HOPE' er in vinden kunt.

Door beschadigde emoties, post traumatische stress en het onvermogen mijn grenzen aan te kunnen geven kwam ik thuis te zitten. Jaren van verdriet, verwarring, wanhoop, suïcidale gedachten en anti-depressiva werden langzaam een feit. Met periodes waarin ik niet meer eten/praten kon. Of dagen dat ik op een bedje in de woonkamer lag, en niet naar boven lopen kon. Dagen achtereen sliep en amper mijzelf douchen kon.  Man, als ik er nu aan terug denk, dan heb ik verdriet om dat meisje van toen.

Maar er is een einde gekomen aan al die ellende. Na 6 lange jaren begon ik uit de depressie te klimmen. Inmiddels was ik 23 jaar en pas getrouwd. Mijn man wist voor de volle 100 procent dat ik zijn vrouw behoorde te worden, en ik volgde zijn vertrouwen. Ik ben dit huwelijk in gevlucht, omdat ik snakte naar verandering van mijn omstandigheden. In onze verkeringstijd had ik een opleving en leek alles weer positiever. Maar voor mijn familie was het een spannende stap die ik maakte de dag dat ik 'ja' zei.

Eenmaal getrouwd en in een nieuwe omgeving ging het steeds beter met me. Ik bezocht de kerkelijke gemeente van mijn man en ontmoette daar lieve mensen die niet de Freekje zagen van depressie en ziekte. Deze mensen zagen mij als door de ogen van Jezus. Vol liefde en hoop. Ze zagen waardevolle eigenschappen en talenten in mij. En ze lieten mij zien dat Jezus mij ziet als Mooi, Goed en Waardevol. Dát is de ommekeer geweest in mijn gedachten en dát maakte voor mij dat ik de leugens van onmacht en waardeloosheid mocht ruilen voor Hoop en de wetenschap dat ik Geliefd ben!

Het leven na de burn-out was voor mij een zoektocht in wat ik aan kon. Hoeveel drukte ik om me heen kan hebben voor ik gillend gek word. Ik heb een flinke dosis zelfkennis opgedaan en ben er achter gekomen dat ik hoog sensitief ben, ik voel pijn van een ander. Daar moet ik rekening mee houden. Welke films kijk ik, welke hartverscheurende documentaires vermijd ik? Sinds de geboorte van mijn derde kindje ben ik gestopt met het lezen van de krant en het luisteren/kijken naar het journaal. Als er iets belangrijks is wat ik echt weten moet, dan verteld mijn man het me wel.

Ik heb het super toffe label een ADD'er te zijn, en joh misschien vind ik dat wel het leukste aan mijzelf! Ik ben volop creatief, heb hyperfocus tot&met en kan me een leven zonder praktische oplossingen niet indenken! Die zelfkennis leert me om mijn grenzen te herkennen en ze in acht te nemen. Niet teveel activiteiten op een dag, en verwerkingstijd na een drukke dag.

In de drukte van alle dag probeer ik een minimalistische kijk op mijn spullen te hebben. Weinig spullen is weinig ruis en dus een kalm hoofd. Zo werkt dat voor mij. Ik heb sommige grenzen heel strak staan, bijvoorbeeld wat betreft social media. Ik schreef er een blog over en vertel over een niet heel populaire grens die ik hanteer wat betreft volgen en ontvolgen van anderen.

Dit soort grenzen zijn van cruciaal belang voor mij, om niet terug te vallen in 'moeten' en 'overleven'. Een burn-out, is iets wat niet nog een keer hoeft te gebeuren in mijn leven. Ik weet wat ik daar voor moet doen & laten en daar handel ik naar. 

Vandaag de dag voel ik me niet somber. Ben ik opgewekt, zoek ik graag de mogelijkheden en ben graag tevreden met wat het leven me bied. Ik weet waar ik vandaan kom en ik weet dat mijn allergrootste HELD, dat is Jezus, een hoopvolle toekomst heeft voor mij! Oh man, daar kan ik je zoveel moois over vertellen!

Het leven van nu is in dankbaarheid. En een groot besef van genoeg=genoeg. Onze dagen zijn soms vol geboekt, maar ik weet dat ik de dag daarna mijn rust moet houden. Een dagje waarin ik niks doe aan mijn huishouden, ik met mijn gedachten alleen kan zijn. En misschien iets moois maak of me verdiep in fijne recepten om te koken. Gewoon een balansdagje om op te laden.

De dagen voor mijn kinderen zijn rustig. Op schooldagen zijn we fijn thuis. Op 2 dagen maken we speelafspraakjes, maar meer ook niet. Ze beoefenen 1 sport, en dat is een periode lang alleen zwemles.

Soms twijfel ik of ik mijn kinderen te kort doe. Maar ik weet ook dat ik de rust nodig heb om goed te kunnen functioneren in ons gezin. En een blije mama is een happy gezin!

Het 'label', wat ik met trots draag, zie ik terug in mijn kinderen. Ze beleven emoties ten volle, zodra ze wakker worden staan ze 'aan' en rond bedtijd is alle energie opperdepop. Juist daarom kiezen we voor een kalm leven, en weinig tablet-tijd bijvoorbeeld. (slechts een half uur per week!)

Daar doen ze het trouwens fantastisch op! Vorig jaar was de regel 3x per week een half uur, maar ik was er niet happy mee. De kinderen konden alleen maar praten over spelletjes en ze hadden te weinig speelervaring in hun vrije tijd om daar op verder te gaan zodra het half uur tablet-tijd voorbij was. Vanaf dit schooljaar, sinds de tablet-tijd minder is geworden, wordt er weer met lego gespeeld en sámen!

Durven voelen wat jij nodig hebt is de sleutel naar jouw authentieke leven.

Wat heeft je lichaam nodig? Wat heeft je innerlijk nodig?

Wanneer ik de rust op zoek, dat is bijvoorbeeld een wandeling in de natuur, met 3 drukke kindjes om me heen, want ja zo gaat dat. ;) In die rust, op dat moment, wanneer mijn moederhart gloeit van liefde en trots, dan voel ik wat ons gezin nodig heeft om kalm te worden. Om kalm te blijven en om te genieten van wat echt belangrijk is.

Durf jij te voelen wat belangrijk is? Durf jij die stem in je binnenste gehoor te geven?

Ik hoop je meer te kunnen laten zien van mijn Simpel & Basic lifestyle, waar ik graag creatief ben met mijn handen en ik fijne recepten uitprobeer om mijn gezin te voeden.

Ik hoop dat je op mijn blog, op instagram en in mijn spreken online & offline kunt proeven dat ik een leven vol HOOP leef. En mocht je daar meer over te weten willen komen, mail je me dan?

Liefs en God bless! 

Freekje